15 mei ko tao
Vanuit maggies home stay vertrokken we met de trein richting
opstapplaats chumpon. Vanuit chumpon vertrekken verschillende boten naar
de eilanden. Het verschil zit em niet alleen in formaat maar ook kwa
snelheid. De ene boot heeft twee uur nodig en vaart overdag, de andere
boot doet er zes uur over en doet dat in ons geval savonds. Hierdoor
verblijven we de avond in een grote van airco voorziende slaapzaal met
stapelbedden.
Na een peuk een bier en een illegale douche partij, met de slag van t
toilet, begon een van de passagiers zich uit te drukken in een 6 uur
lange huilbui. Gelukkig moest t arme kind t opboksen tegen het
motorgeronk en viel ten minste een van ons daardoor in diepe diepe
slaap. Nadat de boot zich midden op zee bevond werd t water super wild.
Naar ons idee waren de golven metershoog! de boot deinde hierdoor heftig
mee en wij ook. Het slaapkleedje schoof van onder je kin naar de knieën
waar het uiteindelijk bleef steken op de tenen en zich weer uitrolde
tot onder je neus. Heerlijk om je te laten wiegen door de ernorme kracht
van het water. We voelden ons daardoor ook wel wat klein. Te bedenken
dat zo'n bakbeest van een boot waar zelfs een volle olietanker, je
weetwel die van de thaise Shell, op werd vervoerd moeite heeft, overeind
te blijven. Maar het heeft wel geleid tot fantasierijke dromen waarbij
onder andere Rotterdam werd getroffen door een tsunami. De treinen van
station Blaak werden door de stad geslingerd en alle rotterdammers
moesten evacueren, natuurlijk hebben wij iedereen gered! De wekservice
kwam rond een uur of zes langs, wat betekende dat we aan land konden.
Het was 6 uur in de ochtend en zaten aan de pier te genieten en bij te
komen van de zonsopgang. Met een lege maag bekeken we de kaart van
eiland Ko Tao, terwijl er achter ons de vuilnis man met zijn
vuilniswagen verschrikkelijke geuren uitstootte. Nadat het stinkmonster
de zakken vuil had opgegeten en allang aan de andere kant van t eiland
was zagen we nog groen van de misselijkheid! Bah bah. Ondertussen had al
drie keer iemand gevraagd of we een taxi wilde. Na een slok thee en een
verfrissend watertje besloten we om ons af te laten zetten. We wisten
nog niet waar, maar eenmaal achterin de truck hadden we een aantal
opties bedacht die we wilde bekijken. Een stel uit zuid Afrika moest
naar links en wij naar rechts. Op deze manier konden we ons wel een
beetje oriënteren, maar al snel bleek links niet ons ding te zijn en
waren we blij dat we naar rechts gingen. Eenmaal bij het uiterste punt
van rechts gingen we kijken wat een overnachting ons moest kosten. Net
iets over ons budget dus dachten we weer op te stappen naar t volgende
oord, de ineens onvriendelijk wordende Thaise chauffeur wilde voor de
terug weg van ons nog een behoorlijke aalmoes. En vanuit "ons Bin zuinig
visie" vonden we dit belachelijk en logen tegen hem toen we instemde.
Hij had al op een nors toontje beloofd dat ie ons anders terug zou
brengen naar de pier en dat we dan maar moesten zien hoe we ergens
zouden moeten komen... Eenmaal een paar meter verder zette de man ons af
voor een ander hostel. we gooiden snel de tassen uit de laadbak voordat
we hem de afgesproken eerste rit afrekende. Beledigd maakte hij ervan
dat we hem geen geld gaven, maar als je je bedenkt dat je voor 5 euro in
Rotterdam zelfs verder word gebracht dan hier vonden we dat hij z'n bek
maar eens moest houden en vooral met z'n fikke van onze tas moest
blijven en wij helemaal niet mee terug gingen naar de pier. De asshole!
Boos vertrok hij en met kloppend hart in keel bleven wij achter, veegde
we de zweetdruppeltjes van ons alles en namen plaats op de veranda van
een willekeurig hotel. Het gevoel van trek in ontbijt maakte plaats voor
gevoel van afzetterij en daar helemaal klaar mee te zijn. We waren wel
trots op onze standvastigheid maar of dit nou ons idyllische eiland
gevoel kracht bij zette? We probeerde een kamer te zoeken met de zakjes
op ons rug sjokte we van ongeïnteresseerd balie medewerker naar nog
ongeïnteresseerdere balie medewerker. Boehoeoeoeoeo !! Waar zijn nou
toch die glimlachende Thaise mensen? Dit is toch t land van de glimlach?
Ja ze lache alleen als je te veel hebt betaald als stomme toerist! Zo
kan ik t ook! We besloten de taxi s te boycotten en gingen lopend naar
de pier terug. Onder tussen kwamen we een leuk Frans? Breakfast tentje
tegen en na een stevig Engels ontbijt konden we er weer helemaal tegen
aan! De eerste vijf meter in ieder geval! We kregen al snel spijt van
onze boycot actie en zodra er weer een laadbak langskwam wapperde we wat
met ons hand. De laadbak had twee Fransen bij zich en wij mochten na
een handjeklap actie voor veel te veel best mee rijden van de verzorger
van de laadbak. Met de wind door onze haren raakte we in gesprek met t
Franse stel die op weg waren naar een super resort. Ze lieten ons weten
dat ze er geen reet aan vonden en hun tweeweken even weg van de
kinderen, thailand eigenlijk een teleurstelling was. Hehe! Eindelijk
gelijkgestemde ipv dreadlock harige die eruit zien alsof ze er al jaren
wonen en nooit worden afgezet en super blij zijn!! Toen we het erf van
hun resort opreden zagen we een onwijze swimmingpool en een heerlijk
strand! Na een blik kon t ons geen bal meer schelen maar vandaag zouden
we dubbel en dwars over ons dag budget heen gaan!! Na wat wikken en
wegen en met het gevoel op de beurs te staan maakte we een mooie prijs
voor twee nachten. Prachtig uitzicht over zee vanuit onze villa op
palen. Twee minuten later lagen we in t zwembad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten